حامی سلامتی و زیبایی

چندین روش درمانی (داروها و کرم‌های موضعی) و بسیاری تکنیک‌های تهاجمی برای بهبود پوست‌های چروک وجود دارد. همه آن‌ها تا حدی مؤثر هستند که: 1- ماهیت کلاژن‌ها در سنین پیری را تغییر می‌دهند 2- پوست را می‌کشند 3- فرورفتگی‌های پوست را پر می‌کنند یا 4- عضلات و ماهیچه‌هایی که باعث چین خوردگی پوست می‌شوند را فلج می‌کنند.

این روش‌ها شامل هر دو درمان پزشکی و جراحی می‌شوند:

درمان‌های پزشکی برای چروک‌های ظریف و سطحی:

• اسید ویتامین آ (ترتینوئین): این ترکیب که با نسخه‌ی پزشک قابل دسترسی است، دارای طولانی‌ترین سابقه‌ی موفقیت در درمان پیری پوست و خطوط ظریف است. افراد باید به‌طور مداوم از کرم‌های حاوی ترتینوئین استفاده کنند. در ابتدای مصرف ممکن است قرمزی و پوسته‌پوسته شدن رخ دهد، اما معمولاً می‌توان با کاهش غلظت کرم رتینوئید یا استفاده کمتر از آن، تا زمانی که پوست به آن عادت کند، این ناراحتی را به حداقل رساند.
• اسیدهای آلفا هیدروکسی: این اسیدها با عنوان اسیدهای میوه نیز شناخته شده‌اند و شامل گلیکولیک و اسید لاکتیک هستند. آماده‌سازی ترکیب این اسیدهای میوه کاملاً ایمن هستند و باعث هیچ‌گونه تحریک و سوزش خفیف و موقتی نمی‌شوند. این ترکیبات باعث بهبود اندک می‌شوند.
• آنتی‌اکسیدان‌ها: آنتی‌اکسیدان‌ها شامل ترکیبی از ویتامین آ، ویتامین ث، ویتامین ای و همچنین بتا کاروتن هستند. شواهد و نشانه‌های بسیار کمی وجود دارد که نشان دهد این نوع از کرم‌ها از لحاظ زیبایی بهبود چشمگیری ایجاد می‌کنند.
• مرطوب کننده‌های معمولی: کرم‌های که حاوی هیچ یک از مواد فوق نیستند فقط می‌تواند پوست را مرطوب کنند و ظاهر چروک‌ها را به‌طور موقتی بهبود دهند (عمق چروک‌ها را در ظاهر کاهش می‌دهند).

گزینه‌های جراحی

• لایه‌برداری اسید گلیکولیک: این لایه‌برداری‌های سطحی می‌توانند تفاوت بسیار جزئی در شدت چین‌وچروک‌ها ایجاد کنند.
• لایه‌برداری عمیق‌تر: این لایه‌برداری‌ها از موادی مانند سالیسیلیک اسید و تری کلرواستیک اسید استفاده می‌کنند و نفوذ عمیق‌تری در پوست دارند. لایه‌برداری‌های عمیق‌تر تأثیر بیشتری در هموار کردن چروک‌های سطحی و ظریف دارند. لایه‌برداری‌های عمیق‌تر همچنین خطرات و عوارض جانبی بیشتری مانند تغییرات طولانی‌مدت در رنگ‌دانه‌های پوست (تغییر رنگ پوست) و زخم‌های بیشتر، دارند. بعضی از لایه‌برداری‌ها به بیهوشی نیاز دارند. مسکن‌های معمولی به کاهش ناراحتی‌های شدید اما کوتاه‌مدت کمک می‌کنند.
• میکرودرم ابریژن: این کار به "سنباده زدن پوست" با دستگاهی حاوی بلورهای سیلیس یا آلومینیوم اشاره دارد. بسیاری از متخصصین زیبایی این خدمات را در بسته‌های 6 یا 7 جلسه‌ای ارائه می‌دهند. میکرودرم ابریژن تغییری در آناتومی پوست ایجاد نمی‌کند، اگرچه ممکن است باعث شود پوست هموارتر به نظر رسد. محصولات آرایشی و بهداشتی که با عنوان "میکرودرم ابریژن" به بازار عرضه می‌شوند، فقط لایه‌بردارهای ملایم و بی‌ضرری هستند که به‌هیچ‌وجه تغییر چشمگیری در وضعیت چین‌وچروک‌ها ایجاد نمی‌کند.
• درم ابریژن: این یک عمل جراحی واقعی است که اغلب تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود. پزشک معالج با استفاده از یک وسیله چرخان پوست را به‌منظور صاف و هموار شدن می‌تراشد. بسته به مهارت و تجربه اپراتور، درم ابریژن می‌تواند باعث بهبود عالی شود، اما ممکن است دارای عوارض جانبی قابل توجهی مانند ایجاد زخم و تغییر دائمی در رنگ پوست نیز باشد.
• لایه‌برداری با لیزر: با استفاده از ابزاری مانند دی‌اکسید کربن و لیزرهای اربیوم، پزشکان می‌توانند با دقت و اطمینان بیشتری به نتایجی مشابه با درم ابریژن دست یابند. پزشک متخصص لیزر را چندین مرتبه از ناحیه مد نظر عبور می‌دهد تا به وسط درم، لایه دوم پوست آسیب برسد. این کار باعث می‌شود که تولیدکننده کلاژن طبیعی بدن که فرورفتگی‌ها و چروک‌های پوست را پر می‌کند، تحریک شود. برخی از متخصصین پوست با استفاده از داروهای آرام‌بخش اقدام به لیزر می‌کنند. در این حالت بیمار کاملاً هوشیار است و داروهای وریدی را برای تسکین درد دریافت می‌کند. پزشک هم‌زمان با استفاده از آرام‌بخش، کرم‌های بی‌حسی موضعی مانند EMLA را روی ناحیه مد نظر اعمال می‌کند، همچنین از بی‌حس کننده‌های موضعی مانند لیدوکائین نیز استفاده می‌کند. بیماران ممکن است برای به حداکثر رساندن میزان بهبودی، به تکرار این فرآیند نیاز داشته باشند. بهبود پوست مدت زیادی طول می‌کشد (چند هفته تا چند ماه)، پس از انجام بازسازی پوست. علاوه بر این، این روش هم مانند درم ابریژن می‌تواند باعث تغییر دائمی رنگ‌دانه‌های پوست و ایجاد زخم شود.
• لایه‌برداری جزئی پوست: عملکرد لیزرهای جدید به‌نوعی نسبت به لیزرهای سنتی اصلاح شده است. در این روش تمام پوست تحت درمان قرار نمی‌گیرد، بلکه فقط نواحی اطراف قسمتی که آسیب دیده تحت درمان قرار می‌گیرد. بهبودی بسیار سریع‌تر از روش سنتی رخ می‌دهد و مدت استراحت نیز کمتر است. بیمار ممکن است به چندین مرتبه درمان برای رسیدن به نتیجه کامل نیاز داشته باشد.
• لایه‌برداری با لیزر غیر تخریبی: لیزرهای جدید سعی در تحریک سنتز کلاژن، در زیر پوست، بدون آسیب رساندن به اپیدرم دارند. مطالعات و تجربیات بالینی نشان می‌دهد که چنین روش‌هایی می‌توانند خطوط نازک و سطحی را بهبود دهند، البته نه به اندازه لایه‌برداری با لیزر. چندین درمان ممکن است لازم باشد. این روش‌ها تقریباً بدون درد هستند و پس از آن میزان کمی قرمزی و پوسته‌پوسته شدن رخ می‌دهد. همچنین دوران نقاهت کوتاهی خواهد داشت.
• حرارت و رادیو فرکانسی: یکی دیگر از انواع روش‌های غیرتهاجمی جوان‌سازی پوست، گرم کردن بافت با استفاده از فرکانس رادیویی و منابع نور مادون‌قرمز است. این تکنیک‌ها هنوز در حال پیشرفت هستند، اما نتایج تا به امروز نشان می‌دهد که این روش‌های درمانی ایمن هستند و می‌توانند بهبود چشمگیر و پایداری ایجاد کنند، البته نه به اندازه تکنیک‌های جراحی مانند لیفت صورت.
• جراحی زیبایی: لیفت صورت، لیفت ابرو و سایر عمل‌های مشابه می‌توانند برای بسیاری از بیماران کارآمد باشند.
• لیفت صورت با نخ: در این روش، پزشک یک نخ سفت را در جهت مناسب وارد پوست می‌کند و بافت پوست را به این طریقه می‌کشد. پایداری نتیجه حاصل از این روش بحث‌برانگیز است، با این حال شکی نیست که در زمان کوتاه می‌تواند یکی از روش‌های زیبایی معمولی تحت بی‌حسی موضعی و با زمان ریکاوری کوتاه باشد.
• بوتاکس: تزریق سم بوتولینیوم و سمی کردن ماهیچه‌ها، می‌تواند ماهیچه‌های صورت را که باعث ایجاد خط اخم روی پیشانی، خطوط ظریف اطراف چشم و سایر چین‌وچروک‌ها می‌شود، فلج کند. بهبودی چند ماه طول می‌کشد و بیمار باید به‌منظور افزایش پایداری نتیجه، چندین مرتبه تزریق داشته باشد.
• فیلرها: متخصصین فیلرها را به پوست تزریق می‌کنند تا حجم را افزایش و چروک‌­ها و فرورفتگی‌ها را هموار کنند. در گذشته، کلاژن، محبوب‌ترین و رایج‌ترین فیلر محسوب می‌شد. اخیراً متخصصان مراقبت‌های بهداشتی از فیلرهای جدیدی مانند هیالورونیک اسید (ژل رستیلن، ژل ژویدرم) و کلسیم هیدروکسی لاپاتیت (ژل رادیس)، اسید لاکتیک (اسکالپترا) و پیوند چربی اتوگلوس استفاده می‌کنند، زیرا اثرات آن‌ها می‌تواند 6 یا 9 ماه یا حتی بیشتر باقی بماند.

اشتیاق برای جوان و زیبا به نظر رسیدن چیزی است که همیشه در طول تاریخ به‌شدت مورد توجه بوده است.
لمس کردن ممنوع
اولین و مهم‌ترین قانون این است، لمس کردن ممنوع! اساساً بوتاکس، نوعی تزریق است که عضلات خاصی از صورت شما را فلج می‌کند تا از افتادگی آن‌ها جلوگیری کند. این کار چین‌وچروک‌ها را کاهش می‌دهد، اما اگر بر روی عضلات اشتباه تأثیر بگذارد به‌درستی عمل نمی‌کند. ما با هر قدمی که برمی‌داریم می‌توانیم اطمینان حاصل کنیم که درمان بوتاکس به همان میزان حرفه‌ای و دقیق انجام می‌شود، اما اگر مدام صورت خود را لمس کنید ممکن است هیچ‌چیز طبق انتظار پیش نرود.
لمس صورت روی تزریق تأثیر می‌گذارد و در بدترین حالت‌ها آن را به نواحی دیگر صورت شما منتقل می‌کند. مطمئناً این چیزی نیست که شما از درمان بوتاکس خود انتظار داشته باشید، که مواد تزریقی به نواحی دیگر صورت انتقال یابد، بنابراین به خود لطفی کرده و دستان خود را دور از صورت نگه دارید. در حالی‌ که دوره زمانی توصیه‌شده، بسته به این‌که چه کسی تزریق را انجام می‌دهد متفاوت است، اما پیشنهاد می‌کنیم که در صورت امکان صورت خود را تا ۲۴ ساعت لمس نکنید.

از فعالیت‌های جسمانی اجتناب کنید

توصیه می‌شود که حداقل ۲۴ ساعت بعد از بوتاکس صبر کنید و بعد فعالیت‌های جسمانی را ازسر بگیرید. البته بسیاری از افراد حتی به مدت طولانی‌تر صبر می‌کنند تا ایمن بمانند. اولین دلیل برای اجتناب از فعالیت‌های جسمانی این احتمال است که ممکن است کبود شوید. در حالی‌ که اطمینان داریم که شما در حین ورزش کردنتان مطمئناً عادت ندارید که از صورت زمین بخورید، اما در هر صورت ضربه و کبودی صورت عملکرد بوتاکس شما را تحت تأثیر قرار می‌دهد، پس بهتر است علاج واقعه قبل از وقوع باشد.

مسکن مصرف نکنید و الکل ننوشید

مسکن‌ها و الکل هردو تأثیر یکسانی دارند که به هر قیمتی باید از آن‌ها اجتناب شود، زیرا خون را رقیق می‌کنند. هرچند تحت شرایط طبیعی استفاده از مسکن‌ها و الکل قابل قبول هست، اما بعد از بوتاکس ممنوع است، زیرا می‌تواند احتمال کبودی بعد از درمان را بیشتر کند. هرچند همیشه این اتفاق رخ نمی‌دهد، اما ایجاد کبودی، غیرمعمول نیست پس در صورت استفاده از مسکن و الکل، گویی تمام تلاش خود را برای بدتر کردن آن انجام داده‌اید، بنابراین اگر برنامه‌ای برای شراب خوردن، بهتر است که آن را به روز بعدی موکول کنید. اگر واقعاً می‌خواهید با خیال راحت این کار را انجام دهید با اجتناب از الکل و مسکن برای چند روز مطمئن باشید که صدمه‌ای نخواهید دید.

دراز کشیدن اشتباه است
اول و مهم‌تر از همه از شما خواسته می‌شود که در کل تا حداقل ۴ ساعت دراز نکشید. این روش درمان به‌صورت عمودی انجام می‌شود و شما به‌صورت نشسته هستید، بنابراین بهتر است تا مدت‌زمانی که درمان انجام می‌شود نیز به همان حالت باشید. ۴ ساعت مدت‌زمان پایه است، هرچند همانند دیگر موارد مربوط به این لیست، اگر دلیل موجهی برای دراز کشیدن ندارید، اگر بیشتر از چهار ساعت از دراز کشیدن خودداری کنید، ضرر نمی‌بینید.

کشیدن پوست با نخ چیست؟

فرآیند کشیدن پوست با نخ یکی از کوتاه‌ترین فرآیندهایی است که علائم پیری روی صورت را هدف قرار می‌دهد و شامل قرار دادن نخ PDO در زیر پوست است که برای رسیدن به نتیجه‌ی مطلوب، کشیده می‌شوند. اگرچه لیفت یا کشیدن پوست با نخ می‌تواند برای بهبود افتادگی ابرو و گونه استفاده شود، اما این فرآیند اغلب روی میانه‌ی صورت، فک و گردن تمرکز دارد.

هدف از کشیدن پوست با نخ چیست؟

هدف از کشیدن پوست، تغییر در موقعیت بافت‌های پوست است. این کار طراوت و شادابی صورت، گردن و بدن را بازیابی می‌کند. این کشیدن و سفت شدن توسط یک جراح پلاستیک انجام می‌شود. در این فرآیند جراح یک سوزن را داخل پوست می‌برد، آن را از بافت نرم صورت، گردن و بدن رد می‌کند و از سمت دیگر سوزن را می‌گیرد، سپس آن را از دو جهت می‌کشد. جراحان برای رد کردن نخ از پوست، از الگوی «هاشور» یا «بافت حصیری» برای رسیدن به نتیجه‌ی مطلوب‌تر استفاده می‌کنند. این فرآیند کم‌تهاجم، نتایج سریعی را در پی دارد، اما هدف بزرگ‌تر آن تحریک برای تولید کلاژن بیشتر است که نتایج طولانی‌مدت‌تر و بازیابی جوانی و طراوت در نواحی تحت درمان را به دنبال دارد.

توضیح فنی کشیدن پوست با نخ

قبل از شروع کشیدن پوست با نخ، ناحیه‌ای از بدن بیمار که قرار است در آن کشیدن پوست رخ دهد، تحت بی‌حسی موضعی قرار می‌گیرد. ناحیه‌ی میانی صورت، فک یا گردن. جراح پلاستیک یک سوزن که از قبل نخ شده را وارد سطح زیر جلدی بافت‌های صورت می‌کند که به عبارت ساده یعنی سوزن وارد ناحیه‌ی زیرین سطح قابل رؤیت پوست می‌شود. سوزن با مسیری منحنی شکل، به ناحیه‌ای که باید کشیده شود، وارد می‌شود. سپس، سوزن دوم با فاصله‌ای تقریباً 1 الی 5/1 سانتی‌متر بالاتر از سوزن اول، وارد بافت می‌شود.

هدف از هر سوزن، قرار دادن نخ‌های دو جهته در نواحی مد نظر است. این نخ‌ها از جنس پلی‌پروپیلن ساخته شده و اغلب به آن‌ها نخ PDO گفته می‌شود. این فرآیند نیز خود با عنوان کشیدن پوست با نخ PDO نامیده می‌شود. شناخته‌شده‌ترین نخ‌های PDO، نخ‌های Novathread هستند. نخ‌های PDO دارای خارهای کوچکی هستند که مانند چرخ‌دنده (چرخ‌دنده‌ها یا مکانیسم‌های کوچک) در جهت چنگ زدن، کشیدن و آویزان کردن ناحیه‌ی تحت درمان عمل می‌کنند. همان‌طور که سوزن به‌آرامی رد می‌شود، لیفت بخیه‌ی بسته ایجاد می‌کند که باعث جمع شدن بافت روی نخ می‌شود تا زمانی‌که نتیجه‌ی مورد انتظار حاصل شود، سپس می‌توان قسمت‌های انتهایی نخ را قطع کرد.

کلاژن جدید و بافت الیافی در اطراف نخ PDO جمع می‌شوند و باعث نگه‌داشتن و سفت شدن بافت پوست می‌شوند. این تجمع به بهبود طبیعی نواحی تحت درمان کمک می‌کند، اما به دلیل وجود نخ‌هایی در آن نواحی، رشد جدیدی در اطراف نخ‌های مناطق جابه‌جا شده ایجاد خواهد شد. این اتفاق باعث حاصل شدن نتایج بلندمدت‌تری می‌شود.

جای نگرانی برای نخ‌هایی که زیر پوست قرار گرفته‌اند، نیست. آن‌ها رشد جدید را تسهیل می‌کنند و در مدت 6 ماه، بدون باقی گذاشتن موادی، طی یک فرآیند طبیعی به نام هیدرولیز، به‌طور کامل حل می‌شوند. هیدرولیز بدون درد است و به‌سادگی به تجزیه شیمیایی ناشی از واکنش با آب اشاره دارد. پس از حل شدن نخ‌ها، کلاژن‌های جدید و بافت فیبری که قبلاً در نواحی تحت درمان به وجود آمده بودند، نتایج حاصل از عمل لیفت را به نمایش می‌گذارند و جوانی و طراوت آن ناحیه را بازیابی می‌کنند.

پلی‌اتیلن سبک LDPE190 آریا ساسول در زمینه‌ی تولید نایلون و نایلکس -قطعات کوچک پلاستیکی و ... کاربرد دارد. درجه‌ی روان‌روی آن در حدود 1.9 است و به‌صورت کیسه‌های 25 کیلوگرمی بسته‌بندی شده است.

پلیمری ترموپلاستیک است که پلی‌اتیلن سبک نامیده می‌شود و دارای زنجیره‌های شاخه‌دار است. فشردگی کم زنجیره باعث کم شدن دانسیته‌ی آن‌ها می‌شود که همین امر انعطاف‌پذیری را افزایش می‌دهد. پلی‌اتیلن سبک LDPE190 تولید پتروشیمی آریا ساسول است. این گرید بدون افزودنی تولید می‌شود و برای تولید قالب عمیق مورد استفاده قرار می‌گیرد.
مواد 0190 یا پلی‌اتیلن LF0190 یک پلی‌اتیلن سبک گرید فیلم (Film) با وزن مولکولی بالاست که جهت تولید فیلم‌های متنوع و انواع لاینر به‌کار می‌رود.
پلی‌اتیلن‌ها خانواده‌ای از گرمانرم‌ها هستند که از طریق پلیمریزاسیون گاز اتیلن (C2H4) به‌دست می‌آیند.
پلی‌اتیلن یا پلی‌اتن یکی از ساده‌ترین و ارزان‌ترین پلیمرها است و پلی‌اتیلن جامدی مومی و غیرفعال است. این ماده از پلیمریزاسیون اتیلن به‌دست می‌آید و به‌طور خلاصه به‌صورت PE نشان داده می‌شود. مولکول اتیلن دارای یک بند دو گانه C=C است.

با افزایش چگالی، خطی بودن، سفتی، استحکام کششی، استحکام پارگی، دمای نرم شدن، شکنندگی، عمر خمشی، تمایل به ترک برداشتن افزایش می‌یابد. پلی‌اتیلن‌ها بسته به چگالی، به چهار گونه پلی‌اتیلن با چگالی کم (LDPE)، پلی‌اتیلن با چگالی کم خطی (LLDPE)، پلی‌اتیلن با چگالی متوسط (MDPE) و پلی‌اتیلن با چگالی زیاد (HDPE) تقسیم می‌شوند.

دسته‌ی پلی‌اتیلن سبک LF0190:

پلیمر، ترموپلاستیک، پلی‌اتیلن، پلی‌اتیلن سبک (LDPE)

ویژگی‌ پلی‌اتیلن 0190

وزن مولکولی بالا

کاربرد مواد 0190:

جهت تولید فیلم‌های متنوع و انواع لاین

کلمه‌ی ترمیم دندان در حوزه دندان‌پزشکی به شرایطی گفته می‌شود که پزشک به تعمیر یک ساختار دندانی آسیب‌دیده یا خالی می‌پردازد. ترمیم‌های دندانی به دو دسته مستقیم و غیرمستقیم تقسیم می‌شوند.
به‌طور کلی هر شش ماه یک‌بار برای چکاپ باید به دندان‌پزشک مراجعه نمایید اما گاهی اوقات درمانی فراتر از جرم‌گیری معمولی باید انجام شود. در دندان‌پزشکی ترمیمی؛ تشخیص، پیشگیری و درمان بیماری‌های دهان انجام می‌شود. ممکن است دندان‌پزشک توصیه کند برای ترمیم دندانی که دچار پوسیدگی، لب‌پر شدگی، ترک‌‌خوردگی یا تغییر رنگ شده است و یا برای پر کردن جای خالی دندان برنامه‌ی درمانی داشته باشید. دندانی که تحت‌تأثیر هر یک از مشکلات نام برده قرار گرفته باشد باید با درمان‌هایی مانند پر کردن دندان یا روکش، اینلی یا آنلی، ایمپلنت یا بریج دندان (بسته به نیاز و شرایط) تحت درمان قرار بگیرد.

ترمیم دندان چیست؟

ترمیم‌های مستقیم، پروسه‌های درمانی هستند که در داخل دهان فرد به صورت پرکردگی انجام می‌شوند در حالی‌که ترمیم‌های غیرمستقیم در بیرون دهان فرد انجام می‌شوند و سپس در یک پروسه‌ی درمانی جداگانه به دندان‌ها مرتبط می‌شوند، به‌عنوان مثال ونیرها و روکش‌های دندانی. چیزی که برای شما مناسب است بستگی به مشکلی دارد که با آن دست و پنجه نرم می‌کنید، اما ترجیح شخصی شما نیز می‌تواند نقشی در پروسه‌ی تصمیم‌گیری داشته باشد.

ترمیم مستقیم دندان‌ها

در ترمیم مستقیم مشکلات دهان و دندانی، تمامی کارها در داخل فضای دهان انجام شده و پیش می‌روند. این پروسه که معمولاً به آن پر کردن و یا قرار دادن پروتز می‌گویند، شامل قرار دادن یک ماده‌ی نرم و قابل انعطاف به داخل یک حفره دندانی آماده شده و تمیز می‌شود. سپس این مواد سخت و محکم می‌شوند تا بتوانند ساختار درون دندان آسیب‌دیده فرد را ترمیم کنند و گاهی نیز ظاهر آن را بهتر نمایند.
پر کردن و پروتز‌های درون دندانی معمولاً مقرون به‌صرفه‌ترین راه هستند که با کمترین میزان تهاجم می‌توانند مشکل بیماران را برطرف کنند. برای این کار به‌طور معمول از سه نوع ماده اولیه استفاده می‌شود:

• ترمیم دندان با آمالگام
• ترمیم دندان با کامپوزیت
• ترمیم دندان با پروتز‌های اینومر

ترمیم غیرمستقیم دندان‌ها

در حوزه‌ی ترمیم غیرمستقیم دندان‌ها، ساخت مواد و مراحل اولیه در بیرون از دهان فرد انجام می‌شود. از جمله مثال‌های آن نیز می‌توان به ونیرها، تاج‌ها، پل‌ها و ایمپلنت‌ها اشاره کرد. در حالی‌که برخی افراد معتقدند پروتز‌های دندانی نوعی از ترمیم غیرمستقیم به شمار می‌رود، این عبارت معمولاً مربوط به یک تعمیر دائم یا نیمه‌دائم می‌شود و امکان خارج کردن آن وجود ندارد.
از آنجایی‌که این پروسه به کار بیشتری نیاز دارد (مراحلی از قبیل، معاینه‌ی دهان و دندان‌ها، آماده کردن دندان، ساخت مواد و یک ونیر موقت، روکش‌های دندانی) قیمت این روش معمولاً بالا است. از طرفی آن‌ها می‌توانند ظاهر دندان‌های شما را بهبود بخشند و یک راهکار پایدار، طولانی‌مدت و خوب را برای آسیب‌های دندانی شدید شما باشند.

• باندینگ دندان
• روکش‌های دندان
• پل‌های دندان
• ایمپلنت دندان

درمان‌های ترمیمی دندان

ابتدا دندان‌پزشک با معاینه‌ی دهان مشکل دندان‌پزشکی را تشخیص می‌دهد. ممکن است برای تأیید تشخیص از آزمایش‌های مکانیکی و رادیوگرافی (عکس پرتوی ایکس) استفاده نماید تا دندان را آنالیز کند. برخی درمان‌های دندان‌پزشکی ترمیمی بسیار کم تهاجمی هستند و تنها ظرف یک جلسه کوتاه درمانی انجام می‌شوند و برخی دیگر پیچیده بوده و ممکن است به چند جلسه‌ی درمانی نیاز داشته باشند. برخی درمان‌های دندان‌پزشکی مستلزم رسیدگی متخصص‌هایی مانند اندودنتیست، متخصص پروتز و یا جراح فک و صورت هستند.
در سال‌های اخیر پیشرفت‌های زیادی در درمان‌های دندان حاصل شده است و ممکن است دندان‌پزشک شما توصیه کند پس از درمان ترمیمی، برای زیبایی بیشتر دندان‌ها و لبخند درمان‌های زیبایی نیز انجام دهید.
برای درمان دندان‌پزشکی بسته به نوع درمان ممکن است نیاز به استفاده از بی‌‌حسی وجود داشته باشد تا در حین درمان دردی احساس نکنید.

مواد پلی‌اتيلن ۳۸۴۰ قابل بازيافت بوده و زنجيره پليمری آن بسیار فشرده است و این فشردگی سبب افزايش چگالی مواد پلی‌اتیلن می‌شود و در نتيجه مقاومت مکانیکی آن افزایش یافته و فشردگی زنجيره‌های پليمری سبب مقاومت بالای آن در برابر مواد شيميایی و تنش‌ها و استرس‌های محیطی می‌شود. مواد پلی اتیلن 3840 به صورت بدون رنگ و شفاف می‌باشد که در تولید و مرحله میکسر، پیگمنت‌های معدنی به آن اضافه می‌شود.

کاربرد پلی‌اتیلن ۳۸۴۰

گرید مناسب برای قالب‌گیری دورانی که در تولید ظرف نگهدارنده یا مخزن آب، بشکه، تانک پلاستیکی و وان پلاستیکی پلی‌اتیلن، قایق‌های کایاک، اتاقک‌های سیار، جعبه یا صندوق، سبد پلاستیکی استفاده می‌شود به‌دلیل ویژگی‌ای که در برابر عوامل محیطی دارد و مقاومت خوبی در برابر ترک، اشعه فرا بنفش، ضربه دارد.

تأمین پلی‌اتیلن ۳۸۴۰

مشخصات پلی‌اتیلن ۳۸۴۰ که هر کدام از پتروشیمی‌ها تولید می‌کنند ممکن است متفاوت باشند از این میان می‌توان به پتروشیمی تبریز و پتروشیمی شازند اشاره کرد.

صادرات پلی‌اتیلن سنگین ۳۸۴۰

جهت صادرات مواد پلی‌اتیلن ۳۸۴۰ باید خاطر نشان کرد که در زیر ردیف ۳۹۰۱ کتاب مقررات صادرات و واردات قرار دارد.

مواد پلی‌اتیلن سنگین

با هدف مشخص شدن محدوده کاربرد عملی، اثر مواد شیمیایی مختلف بر پلی‌اتیلن۳۸۴۰ سنگین مورد بررسی قرار گرفت و حد مجاز زمان تماس پلی‌اتیلن گرید قالب‌گیری چرخشی با آن‌ها در شرایط دمایی مختلف برای دسته‌های گوناگون مواد شیمیایی مشخص شد. شناخت اثرات مواد شیمیایی بر ظرف نگه‌دارنده آن‌ها در پیش‌بینی تولید، کاربرد و همچنین ایمنی استفاده از قطعات پلاستیکی مؤثر است.
ترکیب‌های صنعتی و مصرفی متداول برای ذخیره شدن در تانک‌های ساخته شده از پلی‌اتیلن۳۸۴۰ به روش قالب‌گیری چرخشی مانند مواد شوینده، مواد سوختی، روغن‌ها و برخی مواد خوراکی در شرایط تست میدانی با نمونه‌های ساخته شده در شرایط فرایندی مختلف با فرایند قالب‌گیری چرخشی که مخزن آب پلی‌اتیلنی را با این روش تولید می‌کنند قرار گرفتند.
با اندازه‌گیری مقاومت ضربه نمونه‌های قرار گرفته در شرایط گوناگون اثر این مواد بر استحکام قطعات ساخته شده به این روش، و نیز اثر شرایط فرایندی تولید تانک بر مقاومت شیمیایی آن به‌دست آمد. از آنجا که بر خلاف حالت واقعی، دو طرف نمونه‌ها در مواد شیمیایی مذکور غوطه‌ور می‌شوند، نتایج به‌دست آمده قابل استفاده در حالت عملی است. نتایج این تحقیق نشان دادند که قطعات مورد نظر به غیر از اسید نیتریک در برابر اغلب مواد صنعتی و شیمیایی که معمولاً نیاز به ذخیره کردن آن‌ها می‌باشد مقاوم است ولی بازه‌های زمانی مختلفی برای نگهداری از آن‌ها پیشنهاد می‌شود.

مواد پلی‌اتیلن ۳۸۴۰

در ایران پلیمر اصلی که برای ساختن قطعات قالب‌گیری چرخشی استفاده می‌شود گریدهای ۲۸۴۰ و ۳۸۴۰ پتروشیمی تبریز و اراک می‌باشند و با و جود مقاومت شیمیایی خوب پلی‌اتیلن صنایع تولیدکننده این تانک‌ها همواره در هنگام گرفتن سفارش فروش. برای ذخیره مواد جدید که قبلاً به‌صورت عملی تست نشده‌اند دچار ابهام می‌شوند.

وقتی می‌خواهید لبخندتان را زیباتر کنید، انتخاب‌های متعددی در دندان‌پزشکی زیبایی دارید.
دندان‌پزشکی زیبایی در حال رشد است و حتی چند برنامه تلویزیونی نشان داده‌اند که دندان‌پزشک چگونه می‌تواند تقریباً دندان‌های هرکسی را تغییر شکل دهد تا لبخند آرزوهایش را به دست آورد.

7 روش

همه روش‌های زیر برای همه مناسب نیست. دندان‌پزشکتان می‌تواند به شما کمک کند تا تصمیم بگیرید کدام روش برای شما بهتر است تا لبخندتان زیباتر شود.

1. سفید کردن دندان‌ها: که با نام «بلیچ دندان‌ها» هم شناخته می‌شود. این روش می‌تواند دندان‌هایتان را که تغییر رنگ داده‌اند یا/و لک شده‌اند، سفید و درخشان کند. این کار در مطب دندان‌پزشک یا در خانه انجام می‌شود. دندان‌های همه را نمی‌توان بلیچ کرد پس بهتر است ابتدا با دندان‌پزشکتان مشورت کنید.
2. ونیر دندان: ونیر، پوسته نازکی است که از جنس پرسلن یا مواد کامپوزیتی ساخته می‌شود. ونیر برای هر شخص جداگانه ساخته و به جلوی دندان چسبانده می‌شود. ونیر برای درمان برخی مشکلات دندان ازجمله دندان کمی کج، دندان‌های تغییر رنگ یافته، دندان‌های لب‌پر شده یا حتی پر کردن فاصله بین دندان‌ها استفاده می‌شود.
3. ایمپلنت دندان: ایمپلنت دندان، ابزاری فلزی است که برای جایگزین کردن دندان‌های ازدست‌رفته طراحی شده است. این ابزار معمولاً از تیتانیوم ساخته می‌شود و با عمل جراحی درون استخوان فک، جایی که دندان ازدست‌رفته، قرار داده می‌شود. ایمپلنت دندان طوری طراحی شده که به‌جای ریشه دندان عمل کند و می‌تواند لنگرگاه دندان‌های مصنوعی ازجمله تاج، بریج یا دندان مصنوعی باشد.
4. تاج دندان: تاج یا همان سرپوش برای هر فرد جداگانه ساخته می‌شود تا پس از اینکه دندان‌پزشک زیبایی آن را آماده کرد روی کل دندان قرار گیرد. روکش معمولاً از جنس آکریلیک یا پرسلن ترکیب‌شده با فلز ساخته می‌شود تا در برابر فشار جویدن مقاومت کند. تاج در دندان‌پزشکی زیبایی برای درمان دندان‌های بدشکل، با پوسیدگی زیاد، شکسته، لب‌پر شده، دارای پرشدگی‌ها بزرگ بد یا پر کردن فاصله بین دندان‌ها استفاده می‌شود.
5. شکل دادن به دندان‌ها: که به آن «شکل دادن به مینا» هم می‌گویند. دندان‌پزشک می‌تواند با پر کردن یا تراشیدن مقداری از مینا به دندان دوباره شکل دهد. این روند معمولاً دردناک نیست و تأثیر آن فوراً دیده می‌شود.
6. باندینگ دندان: باندینگ روشی است که در آن مواد همرنگ دندان به دندان چسبانده می‌شوند. این روش برای ترمیم یا بهبود ظاهر دندانی که بسیار لک شده، شکسته یا لب‌پر شده استفاده می‌شود.
7. درمان ارتودنسی: ارتودنسی فقط برای کودکان نیست. روزبه‌روز بر تعداد بزرگ‌سالانی که به هدف زیبایی به ارتودنتیست مراجعه می‌کنند افزوده می‌شود. اگر دچار تراکم دندان‌ها یا کجی دندان‌ها هستید از دندان‌پزشکتان بپرسید که آیا می‌توانید از خدمات ارتودنسی استفاده کنید یا نه.

مقدمه: پلاسمای غنی‌شده با پلاکت (PRP)

زنان و مردانی که قصد کاشت مو دارند ابتدا درباره این موضوع تحقیق می‌کنند و یکی از منابع تحقیقاتی آن‌ها هم شبکه جهانی اینترنت است. در تحقیق اینترنتی درباره «کاشت مو» و اصطلاحات مرتبط با آن با ارجاعاتی به «پلاسمای غنی‌شده با پلاکت» یا مخفف آن PRP مواجه خواهید شد که فرایندی است برای تسریع بهبودی و رشد مو پس از کاشت مو. منابع زیادی هم درباره استفاده از PRP در پزشکی ورزشی برای تسریع بهبودی پس از آسیب‌دیدگی پیدا خواهید کرد. برخی مقالات هم ادعاهای عجیب‌وغریبی درباره PRP مطرح می‌کنند.

چگونه PRP در کاشت مو به کار برده می‌شود؟ هدف آن چیست؟ آیا واقعاً تأثیری در بهبودی و رشد بهتر مو پس از جراحی کاشت مو دارد؟

امروزه، کاشت مو معمولاً در یک جلسه کاشت موی وسیع یا در چند جلسه در طول چند هفته یا چند ماه انجام می‌شود. در جلسه کاشت موی وسیع در یک جلسه چندساعته کل جراحی تمام می‌شود (برداشت فولیکول‌های مو از ناحیه اهداکننده در پشت سر بیمار و قرار دادن فولیکول‌های برداشته‌شده در ناحیه دریافت‌کننده روی سر). برای برخی بیماران بر اساس ترجیحاتشان و عواملی مثل بیماری شاید چند جلسه انتخاب بهتری باشد.

در طول 3 تا 6 هفته پس از کاشت، اکثر فولیکول‌های کاشته شده رشد خواهند کرد و در محل جدید موهایی تولید خواهد شد. برخی فولیکول‌های کاشته شده در محیط جدید رشد نخواهند کرد.

اگر درباره راهی تحقیق کنید که بقای فولیکول‌های کاشته شده را افزایش می‌دهد و روند بهبودی را پس از کاشت با حداقل جای زخم تسریع می‌کند به رد پای PRP خواهید رسید. هم‌اکنون مطالعات زیادی درباره استفاده از PRP در پزشکی ورزشی، جراحی ارتوپدی و جراحی دندان‌پزشکی و تعدادی از تخصص‌های پزشکی و جراحی دیگر وجود دارد که نشان می‌دهد PRP روند بهبودی و ترمیم بافت را پس از جراحی یا جراحت تسریع می‌کند.
تحقیق درباره PRP بهتر است با نگاهی به پلاکت‌ها، عنصر اصلی پلاسمای غنی‌شده با پلاکت شروع شود.

پلاکت چیست؟

پلاکت‌ها در کنار سلول‌های سفید و قرمز، یکی از اجزای بیولوژیک خون هستند. پلاکت‌ها برخلاف سلول‌های قرمز و سفید، هسته ندارند پس نمی‌توان آن‌ها را «سلول» نامید. آن‌ها تا حدی از سلول‌های قرمز و سفید کوچک‌تر هستند.

پلاکت‌ها احتمالاً بیشتر به‌عنوان اجزای سیستم انعقاد خون شناخته می‌شوند. وقتی جراحت موجب پاره شدن رگ خون و موجب خونریزی می‌شود، پلاکت‌ها به‌سرعت فعال می‌شوند و با کمک به تشکیل لخته، جریان خون را بند می‌آورند. پلاکت‌ها به دو روش در تشکیل لخته خون نقش دارند: (1) مشارکت در رهاسازی آبشاری از عوامل شیمیایی ضروری برای روند شکل‌گیری لخته و (2) تغییر شکل و پیوستن به یکدیگر برای مسدود کردن محل خونریزی با ساختن مانع فیزیکی در برابر جریان خون. این مانع فیزیکی متشکل از پلاکت‌های به‌هم‌پیوسته و رشته‌های فیبر هموستاتیک به نام فیبرین است.

اما پلاکت‌ها عملکردی فراتر از سربازان خط مقدم برای واکنش به جراحت دارای خونریزی دارند. هر پلاکت، مخزن بیوشیمیایی مولکول‌های فاکتور رشد، سیگنال دهنده و تنظیم‌کننده است که در بهبود و بازسازی بافت علاوه بر واکنش اضطراری به جراحت مشارکت دارد. مولکول‌های فاکتور رشد که با پلاکت‌ها در ارتباط هستند عبارتند از:

- فاکتور رشد مشتق از پلاکت (PDGF) – تسریع رشد رگ خونی، تکثیر سلولی، شکل‌گیری پوست
- فاکتور رشد تغییردهنده بتا (TGF-b) – تسریع رشد ماتریس بین سلول‌ها، متابولیسم استخوان
- فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) – تسریع شکل‌گیری رگ خونی
- فاکتور رشد اپیدرمی (EGF) – تسریع رشد و دگرگونی سلولی، شکل‌گیری رگ خونی، شکل‌گیری کلاژن
- فاکتور رشد فیبروبلاست-2 (FGF-2) – تسریع رشد سلول‌های تخصصی، شکل‌گیری رگ خونی
- فاکتور رشد شبه انسولین (IGF) – تنظیم‌کننده فیزیولوژی نرمال در تقریباً همه انواع سلول‌های بدن

همه این فاکتورهای رشد شروع‌کننده و تسریع‌کننده فرایند فیزیولوژیکی هستند که با بهبودی بافت و سلامت پس از جراحت در ارتباط است. فاکتورهای رشد در فرایندهای فیزیولوژیک نرمال مثل شکل‌گیری رگ خونی هم دخیل هستند.

علت استفاده از PRP در جراحی، افزایش مصنوعی تعداد پلاکت‌ها در محل جراحی است تا مخزن فاکتورهای رشد در پلاکت‌ها موجب تسریع بهبودی، ترمیم و سلامت بافت شود.

PRP چیست؟

PRP، پلاسمای خون است که حاوی پلاکت‌هایی است که غلظت آن‌ها چندین برابر غلظت طبیعی آن‌ها در خون است. PRPف «اتولوگ» است یعنی از بدن خود بیمار گرفته می‌شود. این پروسه شبیه به اهدای خون بیمار قبل از جراحی است تا اگر همگام جراحی به خون نیاز داشت به‌جای استفاده از خون موجود در بانک خون بیمارستان از خون خودش استفاده شود. نمونه دیگر، پیوند پوست خود بیمار برای جراحی پلاستیک است. چون PRP اتولوگ است، احتمال واکنش ایمونولوژیک و پس زدن عضو خارجی وجود ندارد. PRP به لحاظ ایمونولوژیک خنثی است.

PRP در پزشکی ورزشی

PRP در پزشکی ورزشی بسیار مورد توجه قرار گرفته است چون در درمان جراحات عضله، استخوان و مفصل ورزشکاران حرفه‌ای به کار برده می‌شود. برخی از ستارگان ورزشی با PRP درمان شده‌اند ازجمله دریافت‌کننده تیم پیتسبورگ استیلرز، هاینز وارد؛ تاکاشی سایتو از تیم لس‌آنجلس داجرز و جوز ریز از تیم نیویورک متس. جراحت همه این ورزشکاران بدون نیاز به جراحی با PRP به‌سرعت بهبود پیدا کرد.

با افزایش استفاده از PRP در پزشکی ورزشی، نگرانی‌ها هم درباره پذیرش بی‌چون‌وچرای آن به‌عنوان «درمان معجزه‌آسا» افزایش یافته است. با وجود اینکه نتایج درمان با PRP معمولاً مثبت است اما هنوز هم کمبود داده‌های علمی بی‌طرفانه حاصل از آزمایش‌های بالینی کنترل‌شده که در آن‌ها درمان PRP با درمان‌های دیگر برای یک عارضه مقایسه می‌شود، حس می‌شود.

PRP در ارتوپدی و تخصص‌های دیگر پزشکی

کاربرد PRP در ارتوپدی، جراحی ایمپلنت دندان و جراحی‌های تخصصی دیگر برای درمان جراحت افزایش یافته است. کاربرد بی‌خطر PRP در جراحی مغز و اعصاب، چشم‌پزشکی، اورولوژی، جراحی قلب، جراحی قفسه سینه، جراحی فک و صورت و جراحی زیبایی مستند شده است. تا زمانی که استفاده از این ماده بخشی از روند درمانی باشد و درباره کارآمدی آن ادعاهای تبلیغاتی صورت نگیرد به تأییدیه سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) نیاز ندارد. آکادمی جراحی ارتوپدی آمریکا (AAOS) در مقاله‌ای اشاره کرده است که با وجود اینکه PRP می‌تواند برای تسریع ترمیم بافت نرم، رسد استخوان و بهبود جراحت ارزشمند باشد اما تحقیقات بیشتری لازم است تا شرایط استفاده از PRP به‌طوری که به لحاظ بالینی قابل توجیه باشد، تعیین شود. AAOS اشاره می‌کند که استفاده از PRP برای همه بیماران مناسب نیست.

تاریخچه PRP

تکنیک‌های تولید پلاسمای غنی‌شده با پلاکت (PRP) و استفاده از آن برای تسریع بهبودی پس از جراحت بافت عمری بیش از 30 سال دارند. در اکثر این سال‌ها، PRP برای بیماران تحت جراحی بستری‌شده در بیمارستان استفاده می‌شود. تحقیقات تطبیقی بزرگ یا معتبر کمی در این زمینه انجام شد. استفاده از PRP به دلیل دشواری‌های فنی تولید PRP به قدرت کافی محدود بود.

پیشرفت‌های تکنولوژیک، آماده‌سازی PRP را تسریع و بهینه کرد و استفاده از PRP در تخصص‌های مختلف جراحی شروع شد. جراحی کاشت مو هم به یکی از حوزه‌های تخصصی استفاده از PRP تبدیل شد.

PRP چگونه تولید می‌شود

پلاکت‌های لازم برای PRP از خون خود بیمار گرفته می‌شوند:

- خون مانند هر روند آزمایشگاهی دیگر با سرنگ از دست بیمار گرفته می‌شود.
- لوله‌های آزمایشگاهی حاوی خون در سانتریفیوژ قرار داده می‌شوند و برای مدتی معین می‌چرخند.
- سانتریفیوژ، سلول‌های قرمز و سفید و پلاکت‌ها را از هم جدا می‌کند به‌طوری که در سطوح مختلف لوله آزمایشگاهی قرار می‌گیرند. پلاسمای خون که سرشار از پلاکت است از سطح متناسب بیرون کشیده می‌شود. پلاسمای غنی‌شده با پلاکت، پلاسمایی است که هر سانتی‌متر مربع آن نسبت به پلاسمای معمولی، 4 تا 8 برابر پلاکت بیشتری داشته باشد. با کمی آماده‌سازی بیشتر، PRP آماده استفاده است.

PRP در کاشت مو

پتانسیل استفاده از PRP برای تسریع بهبودی و رشد مو بعد از کاشت مو را می‌توان در سه دسته طبقه‌بندی کرد:

1- حفظ و افزایش حیات فولیکول مو هنگام کاشت مو و پس از آن
2- تسریع بهبودی و ترمیم بافت پس از کاشت مو
3- حیات بخشیدن به فولیکول‌های خفته مو و تحریک رشد مو

حفظ و افزایش حیات فولیکول مو

در فاصله زمانی که فولیکول‌های مو از ناحیه اهداکننده سر برداشته می‌شوند و در ناحیه دریافت‌کننده کاشته می‌شوند به دلایل مختلف ممکن است آسیب ببینند:

- کمبود آب اگر فولیکول‌های اهداکننده در فاصله زمانی بین برداشت و کاشت به اندازه کافی مرطوب نشوند.
- کمبود اکسیژن و مواد مغذی به دلیل اینکه در فاصله بین برداشت تا کاشت از رگ‌های خونی تغذیه‌کننده خود جدا شده‌اند.
- تغییرات اسیدی/بازی و دما در محیط فولیکول
- ترمیم مجدد عروق وقتی فولیکول‌های اهداکننده در ناحیه دریافت‌کننده کاشته می‌شوند و باید خود را مجدداً منطبق کنند تا رگ خونی جدیدی داشته باشند.

روش رایج برای حفظ حیات فولیکول‌های موی اهداکننده هنگام انتقال این است که آن‌ها را در محلول نگهدارنده که محیط محافظت‌کننده‌ای با دما، تعادل شیمیایی و مواد مغذی مناسب است، نگه دارند. تحقیقی که اخیراً انجام شده نشان می‌دهد که افزودن PRP به محلول نگهدارنده، احتمال حیات فولیکول را هنگام کاشت و پس از آن افزایش می‌دهد و بهبود بافت پس از کاشت و رشد موها در فولیکول‌های کاشته شده را تسریع می‌کند. روشی که برخی محققان توصیه می‌کنند این است که فولیکول‌های موی اهداکننده را دقیقاً قبل از کاشت در PRP فعال‌شده قرار دهید.

محققان گزارش داده‌اند که PRP با تأثیرگذاری فاکتورهای رشد پلاکت بر سلول‌های بنیادی فولیکول مو، رشد موها را از فولیکول‌ها تسریع می‌کند. فاکتورهای رشد پلاکت، سلول‌های بنیادی فولیکول را تحریک می‌کنند تا از حالت خفته به حالت فعال دربیایند تا فرایند تولید مو آغاز شود. با وجود اینکه محققان چنین فعالیتی را گزارش داده‌اند، هیچ ادعای تبلیغاتی مبنی بر کارآمدی PRP در تسریع رشد مو نباید انجام شود چون FDA چنین ادعایی را تأیید نکرده است.

تسریع بهبودی و ترمیم بافت

در فعالیت تسریع بهبودی و ترمیم بافت پس از جراحت جراحی، فاکتورهای رشد موجود در پلاکت‌ها در محل جراحت بافت آزاد شده و روند بهبودی و ترمیم بافت را تسریع می‌کنند. جراحان از فاکتورهای رشد تکی مثل PDGF برای تسریع روند بهبودی جراحت بیماران بستری پس از جراحی استفاده می‌کنند. روش استفاده از PRP برای جراحی سرپایی کاشت مو این‌گونه است که از همه فاکتورهای رشد مرتبط با پلاکت‌ها برای تسریع روند بهبودی، کاهش شکل‌گیری جای زخم و افزایش رشد مو در فولیکول‌های کاشته شده استفاده می‌شود.

روش توصیف‌شده برای استعمال PRP در برش‌های روی سر به‌صورت تزریق ژل PRP درون جراحت هنگام بخیه زدن آن است. پزشکان و محققانی که از این روش استفاده کرده‌اند، تسریع بهبودی در محل کاشت را گزارش داده‌اند. این گزارش‌ها معمولاً موردی یا در تعداد کم است. چنین گزارش‌هایی مطابق با تعریف آزمایشات بالینی که مثلاً در ایالات‌متحده برای اخذ تأییدیه FDA برای استفاده از PRP در کاشت مو با ادعای بی‌خطر و کارآمد بودن لازم است، نمی‌شود. برخی محققان معتقدند که PRP نباید همیشه برای تسریع روند بهبودی در کاشت مو استفاده شود بلکه فقط برای بیمارانی به کار برده شود که از قبل در ناحیه کاشت دارای جراحت یا جای زخم بوده‌اند. محققانی که مخالف استفاده همیشگی از PRP در کاشت مو هستند معتقدند که باید داده‌های بیشتری درباره استفاده از این ماده از آزمایشات بالینی به دست آید.

حیات بخشیدن به فولیکول‌های خفته مو

محققان پس از مشاهده تسریع روند رشد موهای کاشته شده پس از استفاده از PRP، تحقیقی کوچک درباره تأثیر PRP بر فولیکول‌های خفته کاشته نشده انجام دادند. فرضیه این تحقیق این بود که فاکتورهای رشد پلاکت می‌توانند فولیکول‌های خفته را «بیدار کنند» تا تولید موهای جدید آغاز شود. PRP پس از اینکه پوست کمی زخمی شد به کار برده شد که پلاکت‌ها تحریک شوند تا فاکتورهای رشد را در محل جراحت آزاد کنند. طی 4 ماه آینده، رشد و قطر مو افزایش پیدا کرد اما پس از این 4 ماه، سرعت رشد مو کاهش یافت. استفاده از PRP هنوز به‌طور آزمایشی انجام می‌شود . نیازمند تحقیقات بیشتر است.

ایمنی، عوارض و موارد منع استفاده از PRP

PRP به لحاظ ایمونولوژیک خنثی است و خطر واکنش‌های آلرژیک، حساسیتی یا عضو خارجی را ندارد.

در همه مراحل آماده‌سازی و استفاده از PRP باید تکنیک‌های استریل به کار برده شود. تکنیک استریل زمانی اهمیت بیشتری پیدا می‌کند که بیمار دچار بیمار زمینه‌ای و مستعد عفونت باشد.

احتمالاً پس از استفاده از ژل PRP، بیمار برای مدت کوتاهی شاهد التهاب در محل جراحت خواهد بود. این التهاب احتمالاً با آزادسازی فاکتورهای مرتبط با پلاکت در محل جراحت ارتباط دارد.

برخی بیماری‌ها جزو موارد منع استفاده از PRP هستند. بسیاری از این‌ها منع مطلق ندارند چون شرایط برای هر بیمار متفاوت است. بهتر است اگر زمانی درباره استفاده از PRP صحبت شد، این مسئله را با متخصص کاشت مو در میان بگذارید.

آیا PRP مورد تأیید FDA ایالات‌متحده هست؟

استفاده از PRP در ایالات‌متحده به‌عنوان بخشی از فرایند بالینی کاشت مو مانند انتقال خود در طول و پس از جراحی به تأییدیه FDA نیازی ندارد. استفاده از PRP به‌عنوان بخشی از درمان جراحی موضوع قانون‌گذاری FDA نیست.

با این وجود:

- در ایالات‌متحده، دستگاهی که برای آماده‌سازی PRP استفاده می‌شود باید تأییدیه FDA را داشته باشد. سانتریفیوژهایی که برای جداسازی PRP از خون برای مقاصد پزشکی (مثلاً برای کمک به بهبود بافت) استفاده می‌شوند، دستگاه پزشکی تلقی شده و تحت حاکمیت قانون فدرال غذا، دارو و زیبایی هستند. طبق قانون فدرال، تولیدکنندگان دستگاه‌های پزشکی باید قبل از عرضه محصولاتشان به بازار، تأییدیه یا مجوز بگیرند. عدم دریافت تأییدیه یا مجوز قبل از عرضه محصول به بازار، نقض قانون ایالات‌متحده محسوب می‌شود. برای اخذ تأییدیه باید داده‌هایی مبنی بر ایمن و کارآمد بودن دستگاه ارائه شود.

- FDA، PRP را به‌عنوان دارویی که به‌طور اختصاصی برای کاشت مو استفاده شود، تأیید نکرده است. تأییدیه FDA بر اساس شواهد عینی کارآمدی (مثل تسریع روند بهبودی و رشد مو) و ایمنی صادر می‌شود. ادعاهایی که اذعان دارند PRP برای استفاده در کاشت مو «مورد تأیید FDA» است، کذب هستند. ادعاهای تبلیغاتی مبنی بر کارآمدی PRP در افزایش رشد مو، نقض پروتکل FDA در مورد ادعاهای پزشکی است.

استفاده اختصاصی از PRP را در کاشت مو برای تسریع روند بهبودی و رشد مو زمانی می‌توان در نظر گرفت که مثلاً:

- آزمایشان بالینی در ابعاد و استانداردهای مناسب مورد تأیید FDA قرار گیرد.
- نتایج آزمایشات بالینی نشان دهند که به اهداف نهایی کارآمدی و ایمنی رسیده‌اند.

اگر به دنبال راه‌حلی بلندمدت برای دندان‌های ازدست‌رفته هستید، ایمپلنت دندان ارزش بررسی را دارد. ایمپلنت دندان ظاهر، احساس و عملکردی بسیار شبیه به دندان طبیعی دارد و استخوان فک را به اندازه‌ای تحریک می‌کند که مشکلات جدی‌تر پیش نیاید. با این وجود قبل از اینکه تصمیم بگیرید دندان‌هایتان را ایمپلنت کنید باید بدانید که این جایگزین معمولاً چقدر عمر می‌کند.

با مراقبت مناسب، ایمپلنت مدت بسیار زیادی عمر می‌کند

ایمپلنت دندان طوری طراحی شده است که سال‌های زیادی عمر کند، احتمالاً تا آخر عمرتان. ایمپلنت پوسیده و دچار مشکلات دندان‌های طبیعی نمی‌شود.

ایمپلنت دو قسمت دارد: پست تیتانیومی که در استخوان فک قرار داده می‌شود و دندان مصنوعی یا برخی پروتزها (مثلاً تاج) که به پست متصل می‌شود. تاج با گذشت زمان مانند دندان طبیعی دچار فرسودگی می‌شود و باید هر 10 تا 15 سال یک‌بار تعویض شود. اما پست ایمپلنت به استخوان فک متصل شده در صورت مراقبت مناسب، عمری خواهد بود.

وقتی ریشه ایمپلنت در استخوان فک قرار گرفت، پایه محکم و مطمئنی برای دندان مصنوعی است. موفقیت و دوام ایمپلنت به سلامت و قدرت استخوان فکی که در آن قرار داده شده بستگی دارد.

عواملی که دوام ایمپلنت را تحت تأثیر قرار می‌دهند

سلامت عمومی. بیماری‌ها یا عارضه‌های پزشکی قبلی مثل اختلالات خودایمنی که بر روند بهبودی بدن تأثیر می‌گذارند، ممکن است موجب عدم موفقیت ایمپلنت شوند. بهترین کاندیداهای ایمپلنت کسانی هستند که در سلامت کامل به سر می‌برند و مشکلات سلامت جدی ندارند.

سیگار کشیدن. سیگاری‌ها نسبت به غیر سیگاری‌ها احتمال بیشتری دارد که دچار عدم موفقیت ایمپلنت شوند. دندان‌پزشکان معمولاً انجام ایمپلنت را به افراد سیگاری توصیه نمی‌کنند.

بهداشت دهان و دندان. با وجود این‌که ایمپلنت مانند مینای دندان طبیعی خراب نمی‌شود اما نیازمند مراقبت و نگهداری منظم است. فضای اطراف ایمپلنت باید روزانه مسواک زده شود و نخ دندان کشیده شود. جرم‌گیری و معاینه منظم نزد تیم متخصص دندان‌پزشکی هم در موفقیت بلندمدت ایمپلنت تأثیر دارد.

محل ایمپلنت در دهان. معمولاً ایمپلنت قرار داده شده در عقب دهان بیشتر فشار جویدن را به عهده دارد. ایمپلنت‌هایی که در نزدیکی جلوی دهان قرار داده می‌شوند عمر بیشتری دارند.